Choroba Hashimoto jest inaczej nazywana autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy. Stanowi ona najczęstszą przyczynę chorób autoimmunologicznych, a więc tych, wśród których układ odpornościowy traci tolerancję immunologiczną na swoje tkanki. Antygeny własne stają się antygenami obcymi, a konsekwencją jest atak i zniszczenie komórek własnego organizmu, czyli komórek tarczycy w tym przypadku.

Hashimoto – przebieg

Przebieg Hashimoto polega na niebolesnym zapaleniu tarczycy. Jest ono związane z aktywnością przeciwciał przeciwko anty-TPO, czyli tyreoperoksydazie albo/i przeciw tyreoglobulinie anty-TG. Ta choroba stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy. Jej występowanie wiąże się głównie z czynnikami genetycznymi. Obecnie na Hashimoto choruje prawie 5% populacji, a tym bardziej kobiety. Największe zachorowania odnotowuje się między 40 a 50. r.ż., jednakże trzeba pamiętać, iż ta choroba może wystąpić też u dzieci.

Hashimoto – objawy

Początkowo można nie dostrzec objawów Hashimoto. Ta choroba zwykle wolno postępuje wraz z upływem czasu, a skutkiem jest przewlekłe uszkodzenie tarczycy. To doprowadza do obniżenia poziomu hormonów tarczycy we krwi. Spośród charakterystycznych objawów choroby Hashimoto można wskazać m.in. na:

• senność, zmęczenie,
• bladość,
• zaparcia,
• suchość skóry,
• zwiększoną wrażliwość na zimno,
• łamliwe paznokcie,
• opuchliznę twarzy,
• powiększenie języka,
• wypadanie włosów,
• bóle mięśni oraz osłabienie,
• bóle stawów oraz sztywność,
• depresję,
• problemy związane z pamięcią,
• nagły przyrost masy ciała.

Hashimoto – leczenie

Po postawieniu diagnozy, specjalista zleci także właściwe leczenie. Niekiedy początek kuracji polega na przyjmowaniu przeciwzapalnych leków, a potem łykaniu hormonu tarczycowego i lewotyroksyny. Może ona występować w postaci tabletek, którą trzeba przyjąć na czczo i popić wodą. Istotne jest to, aby 2 godziny wcześniej i 20 minut po nic nie jeść.

Lek jest najczęściej dobrze tolerowany, zatem po odpowiednio dobranej dawce, organizm będzie wreszcie zaopatrzony we właściwą ilość tyroksyny, dzięki czemu będzie on prawidłowo funkcjonował. Należy pamiętać, że leczenie trzeba będzie już kontynuować przez całe życie. Zaleca się, aby raz na okres 3-6 miesięcy przeprowadzić badanie oraz sprawdzić poziom tyroksyny we krwi. To pozwoli skorygować wysokość podanej dawki leku.

Kiedy dany pacjent odmów poddania się leczeniu, w efekcie będzie miał problemy kardiologiczne, nadmiar cholesterolu, nadwagę, lęki, depresję albo wahania nastroju czy też obniżoną aktywność intelektualną i fizyczną. Nie należy zatem bagatelizować niepokojących sygnałów z organizmu.